Morlaus kalv

Ei kolle med kalv går og beitar i li, dei høyrer saman dei to,

kalven smyg tett inntil mor si, som om han alt forstod.

_

Det smell i skot så det ramlar i fjell, og bandet mellom dei to blir brutt,

for kalven er det trygge livet med omsorg over når mora fell, for henne er livet slutt.

_

No går han einsam i heia, i haustleg og gulnande li

og følger den same leia han vandra med mora si. 

 _

Han går der og leitar som om det gjaldt å finne det tapte spor,

han verar i lufta og ser overalt, og ropar sårt etter mor.

_

Åleine mot vinter og snø, han sturar i kalde natt,

når våren kjem er han truleg død, livet som morlaus er hardt. 

_

Til deg som er med i eit jaktvald og jaktar i skogane no,

gløym ikkje jegerens klare moral - LA MORDYR MED KALV GÅ I RO. 

Jenny Rolness